การแข่งขันเบสบอล “โคชิเอ็ง” ซึ่งเป็นการแข่งขันเบสบอลระดับมัธยมศึกษาตอนปลายทั่วประเทศของประเทศญี่ปุ่นได้รับความสนใจอย่างมาก เพราะทีมที่ทะลุเข้าไปสู่รอบชิงชนะเลิศในปีนี้ เป็นทีมจากโรงเรียนการเกษตร เรื่องราวของทีมเบสบอลทีมนี้เหมือนหลุดออกมาจากหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น แต่เกิดขึ้นจริงในการแข่งขันโคชิเอ็ง ภาคฤดูร้อนครั้งที่ 100
เพจ Working Along ได้นำเสนอเรื่องราวของ โรงเรียนการเกษตรชื่อ โรงเรียนคานาอาชิ ซึ่งเป็นโรงเรียนเล็ก ๆ ที่ส่งทีมเบสบอสประจำโรงเรียนเข้าแข่งขันเบสบอล เพื่อมุ่งสู่โคชิเอ็ง ซึ่งทีมเบสบอลของโรงเรียนแห่งนี้ สามารถเอาชนะทีมตัวเก็งจากทั่วประเทศมาได้ครั้งแล้วครั้งเล่าแบบเส้นยาแดงผ่าแปด ด้วยฝีมือการขว้างของ “โยชิดะ โคเซย์” ซึ่งชื่อของเขาแปลว่า “ดวงดาวที่ส่องประกาย”
โรงเรียนคานาอาชิ แข่งขันชนะเข้าสู่รอบลึกเกินความคาดหมายจนไม่มีงบประมาณเพื่อไปแข่งต่อ และต้องขอรับบริจาคจากคนในจังหวัดอาคิตะซึ่งโรงเรียนนี้ตั้งอยู่
ในรอบชิงชนะเลิศโรงเรียนคานาอาชิพบกับทีมโอซากาโทอินที่เป็นแชมป์เก่าโคชิเอ็งปี ’17-’18 รอบฤดูใบไม้ผลิ ระบบฝึกของทีมคืออยู่หอนักกีฬาได้รับอนุญาตให้เจอพ่อแม่ 2 เดือนครั้ง เส้นทางนักกีฬาจากทีมโอซากาโทอินคือเมเจอร์ลีก และหากชนะในรอบนี้จะทำให้เป็นโรงเรียนแรกในประวัติศาสตร์ที่ชนะโคชิเอ็งฤดูร้อน – ฤดูใบไม้ผลิในปีเดียวกันได้ถึง 2 ครั้งซ้อน ซึ่งหากพิจานณารายชื่อนักกีฬาของโอซาก้าโทอิน จะพบว่าประกอบไปด้วยนักกีฬาทีมชาติเยาวชนญี่ปุ่น นักกีฬาชนะเลิศระดับมัธยมต้น มือขว้างหมายเลข 1 สมัยมัธยมต้น มีประวัติขว้างลูกได้ 140 กม.
ส่วนน้อง ๆ ทีมคานาชิ มี “โยชิดะคุง” ผู้เล่นหมายเลข 1 มือขว้างประจำโรงเรียน (ความเร็วสูงสุดน้องปาได้ที่ 150 กม.) สมาชิกคนอื่น ๆ นั้น งานอดิเรกคือตกปลา เคยตกปลาซุซุกิได้ตัวใหญ่ 93 เซนติเมตร ได้วุฒิ Word Pro ระดับ 3 เก่งวิชาเลข ชอบไข่ย่างหวาน ๆ ที่ยายทำให้…ดูแล้วไม่ค่อยเกี่ยวกับเบสบอลสักเท่าไร ส่วนการฝึกซ้อม ในหน้าหนาวทีมคานาชิไม่สามารถฝึกซ้อมได้ เพราะสนามจะถูกปกคลุมด้วยหิมะจึงต้องฝึกร่างกายกันในร่ม
ผลการแข่งขันในนัดชิงชนะเลิศอาจไม่เหมือนในการ์ตูน เพราะทีมคานาอาชิจะไปไม่ถึงฝันพ่ายแพ้ให้กับทีมโอซากาโทอินไปในนัดชิงชนะเลิศ เมื่อวันที่ 21 สิงหาคมที่ผ่านมา ด้วยคะแนน 13-2
ตลอดการแข่งขันเพื่อมุ่งสู่โคชิเอ็งตั้งแต่ระดับจังหวัดมาจนถึงรอบชิงชนะเลิศ ทีมคานาอาชิไม่เคยเปลี่ยนตัวนักกีฬาเลยแม้แต่ครั้งเดียว ตัวจริงทั้ง 9 คนไม่เคยได้มีโอกาสพักหรือเปลี่ยนตำแหน่งเลย ไม่ว่าจะเป็นเอาชนะคู่แข่งระดับหินได้ตอนทดเวลา หรือพลิกมาชนะที่อินนิ่งสุดท้ายด้วยโฮมรัน ฯลฯ ล้วนใช้นักกีฬา 9 คนเดิม แม้การแข่งครั้งสุดท้ายที่เปลี่ยนเอามือขว้าง “โยชิดะ” ไปเล่นตำแหน่งอื่น เจ้าตัวให้สัมภาษณ์ทั้งน้ำตา ว่าเพราะไหล่ไม่ไหวแล้วจริง ๆ เลยเกิดการสับตำแหน่งขึ้น
แม้ไม่ได้รับรางวัลชนะเลิศในโคชิเอ็ง แต่ทีมเบสบอลเล็ก ๆ จากโรงเรียนการเกษตรแห่งนี้ กลายเป็นขวัญใจชาวญี่ปุ่นทั่วประเทศ เป็นทีมเบสบอลที่ทำให้คนในชุมชนรวมกันเป็นหนึ่งเดียวเพื่อเชียร์และทำทุกทางเพื่อสนับสนุนทีมของเด็กนักเรียนมัธยมปลายไปให้ถึงโคชิเอ็ง นี่ไม่ใช่เรื่องราวในหนังสือการ์ตูน แต่เกิดขึ้นบนโลกแห่งความจริง ที่เราเชื่อว่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับใครอีกหลายคน
