ยกให้เป็นคุณแม่ที่เก่งมากๆอีกคนหนึ่งในวงการบันเทิงสำหรับ แม่หมู พิมพ์ผกา เลี้ยงดูลูกชายให้เติบโตมาอย่างดีจนมาเป็น น้อง นาย ณภัทร ที่ทุกคนต่างหลงรัก
ล่าสุด แม่หมู ได้ออกมาโพสต์เรื่องเล่าถึงชีวิตที่ผ่านามา จากการทำงานคอยดูแลจัดการเรื่องราวต่างๆให้กับลูกชายเพียงคนเดียวของเธอว่า
” ” 6 ปี มาแล้ว กล้ามแขนแม่ยังเป็นมัดๆ …. แรกเริ่มน้องนายเข้าสู่วงการ ช่วงนั้นออกเดินทางทุกวัน ทุกวันจริงๆ แฟนคลับส่งของกินมาให้ทุกวัน แม่ก็กลัวแฟนคลับ จะถามว่าอร่อยไหม?? แล้วจะตอบเขาไม่ถูก… ก็เลย กิน กิน กิน …..เหนื่อย ก็กิน !!! ไม่ต้องรอถึง 6 ปีหรอก!!! กินแบบนั้น 2 ปี ก็กลายสภาพแล้ว
6 ปีที่ผ่านมา ได้รับเสียงตอบรับของประชาชน งานน้องนายเข้ามามากมายทุกวัน….. แม่นั้น ทำทุกอย่าง สากกะเบือ ยันเรือรบ … เพื่อซัพพอร์ทน้อง… ตั้งแต่ วางแผนงาน เจรจา นัดหมาย รับงาน ทำคิว ทำเสื้อผ้า ขับรถ วางคอนเท้นต์ งานโซเชียล เป็นทนาย นั่งอ่าน และนั่งแก้สัญญาให้เป็นธรรม…. หุงหาอาหาร รวมทั้งงานบ้าน และ ความเป็นแม่นั้น ก็ต้องยังคงอยู่ไว้ด้วย …ใช้โทรศัพท์ 2 เครื่องมี LINE Account ทั้งหมด 6 Account. เพราะธุรกิจเครื่องสำอางค์ที่ทำก็ยังคาราคาซังอยู่…. พระเจ้า !!!! ฉันผ่านมันมาได้อย่างไร??? … โดยไม่มีผู้ช่วยเลย!!!!! ไม่มีแม้แต่ แม่บ้าน คอยดูแลยามหิว ยามเหนื่อยล้า ช่วยขนของขึ้นรถลงรถ ( มีแบบเข้าทำความสะอาด อาทิตย์ละ 1 วัน)
งานที่หนักที่สุดปวดหัวที่สุดตอนนั้น น่าจะเป็นการอ่านไลน์ ทั้ง 6 Account ของงานต่างๆ ที่ติดต่อเข้ามา ทั้งงานราช งานหลวง …. เชื่อไหมอ่านวันละ 20-30 งานก็เคยมี. แต่ละงานมีโจทย์มาให้ตีความ ให้ถอดสมการ€ แสคว รูท € บางทีเขียนมาเป็นหน้ากระดาษ A4 งานที่ยากที่สุด คือ งานที่จะต้องตอบปฏิเสธ.นั่นทำเราหนักใจอย่างที่สุดแล้ว !!! ….. ต้องหา ต้องคิด ถ้อยคำปฏิเสธงานอย่างไร ที่จะรักษามิตรภาพดีๆไว้ .. เพราะเท่ากับเราปฏิเสธความรักความปรารถนาดีของผู้คนที่มอบให้น้อง แต่ ก็ต้องจำใจปฏิเสธ เพราะ เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องที่เราต้องการ แต่เพื่อโอกาสข้างหน้าของณภัทร (ซึ่งต้องวัดใจอย่างมาก )
แต่ก็ทำให้รู้ว่าเราที่เราคิดไว้นั้น ไม่ผิดเลย… คิวงานของงานน้องนั้น ต้องจองคิวกัน “3 เดือนล่วงหน้า”… ทำงานเกือบทุกวัน เป็นเวลา 5 ปีเต็ม …. ใช่ค่ะ 5 ปีเต็มๆ และแล้ว สุดท้าย แม่ก็หายเหนื่อย!!! ได้พักจากการอ่านไลน์ ได้อยู่แบบนิ่งๆ ยาวๆ … เพราะ ปี 63 ..”โรคระบาดโควิด”… เรียกว่า ”เทกระดานทิ้ง” ทุกคิว ทุกบาททุกสตางค์ … ต้องหยุดหมด ทุกคน ทุกอาชีพไม่เว้น หน้าอินทร์หน้าพรหม… ต้องสยบให้ “ไอ้ต้าวโควิด”
1 ปีผ่านไป เข้าต้นปี 64 ไลน์งาน ก็เริ่มกระหน่ำติดต่องานเข้ามา แต่สุดท้าย!!! ก็ต้องเทกระดานทิ้งอีก เพราะโควิดระรอก3 และในไม่ช้า จะตามมาด้วยระรอก4 แน่นอน …ฟันธง!!!!
ใช่ค่ะ คนอย่างแม่หมู ให้อยู่นิ่งๆ คงไม่ได้เคยทดลองอยู่นิ่งๆ มาแล้ว เมื่อหลายปีก่อน กลับกลายเป็นโรคซึมเศร้า ( หมอไม่ได้บอก!! บอกกับตัวเองนี่แหละ มึงเป็นแน่) ไปหาหมอเล่าอาการให้ฟัง หมอให้ยาแก้ซึมเศร้ามากิน กินไปเม็ดเดียวก็โยนทิ้ง ใจสั่น ไม่ไหว (ยาแพงมาก จะทิ้งก็เสียดาย รอหมดอายุค่อยทิ้ง เผื่อมีคนเศร้า) แหม่!!! อ้วนด้วย เศร้าด้วย อีป้าเอ้ยย!! ….. ไม่เอา ๆ แบบนั้น
คนอย่าง พิมพ์ผกา เหนื่อยมาทั้งชีวิต ก็ต้องหาเรื่องเหนื่อยกันต่อไป… หันซ้ายหันขวาเจอต้นไม้ที่เคยเลี้ยงไว้… จึงเริ่มหันมาดูแล รดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย … … และ “แคคตัส”ที่แฟนคลับเคยให้ไว้ เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ก็เริ่มพาเพื่อนๆมาอยู่ด้วย มากขึ้นๆๆๆๆๆ …. ทั้งที่เป็นบ้านเล็กๆ ในเมือง พื้นที่น้อย แดดน้อย … ก็ยังอุตส่าห์หารถเข็นมาใส่เข็นออกไปตากแดด…. หาเรื่อง หางานทำไปเรื่อย คอยถ่ายรูป สวยๆ ลง ig เมื่อเค้าออกดอก …. ที่เต็มก็แบ่งขายในโซเชียล ได้ด้วยนะเธออว์ !!!! ทุกวันนี้ไม่เคยเหงา … เลี้ยงแคคตัส ก็เหมือนเลี้ยงสุนัข … เพียงแต่ว่า แคคตัส ไม่เคยมีที่สิ้นสุด .. หาซื้อง่าย แม้ในสถาณการ์ณโควิด ระรอก 3-4 … ขอบคุณแคคตัส ที่ช่วยเยียวยาจิตใจ และหวังว่าหลายๆคน จะเจอสิ่งที่ช่วยเยียวยา หัวใจให้เกิดสุข ในยามที่บ้านเมืองเป็น”ยุคมืด” …. “อดทนไว้นะ อดทนไว้ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป “ .#บันทึกไว้อ่าน #เรื่องเล่าของแม่หมู #ใครอ่านจบนี่รักกันจริง “”
