เมื่อวันที่ 6 มิถุนายน 2563 นายสุลักษณ์ ศิวรักษ์ หรือ ส.ศิวรักษ์ ได้โพสต์ข้อความบนเฟซบุ๊กส่วนตัว “Sulak Sivaraksa” ในหัวข้อ เรื่องวัดกับการเมือง โดยระบุว่า
“ภาพจิตรกรรมฝาผนังที่วัดหนองเต่า จังหวัดอุทัยธานีนั้น นับว่าแยบคาย ผมขอชื่นชมท่านเจ้าอาวาสและภิกษุสามเณร ตลอดจนทายกทายิกาของวัดนี้ แสดงว่าคนที่นี่เข้าใจปัญหาของบ้านเมือง โดยที่วัดต้องเป็นสื่อ แสดงจุดยืนทางจริยธรรมให้ผู้คนได้แลเห็นว่าถ้ามีความวิปริตเกิดขึ้นในบ้านเมือง พระก็ต้องแสดงให้ชาวบ้านเห็นถึงความไม่ชอบมาพากล
ที่ว่ามานี้ เป็นมิติของศาสนาพุทธ ซึ่งถือว่าพระราชาและนักการเมือง เป็นใหญ่ในทางอาณาจักร แต่ก็ควรมีศาสนจักรเป็นตัวกระตุ้นมโนธรรมสำนึก ให้อาณาจักรเห็นถึงความบกพร่อง หรือความฉ้อฉลของตน จะได้ปรับตัวให้เดินทางธรรมะ ไม่ใช่อธรรม
ในรัชกาลที่ ๖ ไทยประกาศสงครามเข้าข้างอังกฤษ ต่อต้านเยอรมันในสงครามโลกครั้งแรก เจ้าคุณอุบาลีฯ (จันทร์) เทศนาสอนญาติโยมว่าการสงครามนั้น ผิดศีล เพราะเป็นการฆ่าฟันกัน การเอาเงินแผ่นดินซึ่งควรจะใช้ไปกับการทำนุบำรุงความสุขของราษฎรไปซื้ออาวุธยุทโธปกรณ์นั้น ถือว่าเป็นปาณาติบาต และอทินนาทานฯ ไปพร้อมกันในตัว ในหลวงกริ้วมาก ถึงกับสั่งให้ถอดท่านออกจากสมณศักดิ์ และนำตัวมากักไว้ที่วัดบวรนิเวศ แต่แล้วพระราชาก็สำนึกผิด ถวายสมณศักดิ์คืน และเลื่อนสมณศักดิ์ ให้เป็นเจ้าคณะรอง ฝ่ายวิปัสสนาธุระ และครองวัดบรมนิวาสจนมรณภาพจากไป
ใครอยากอ่านพระธรรมเทศนาของพระคุณท่าน หาอ่านได้จาก “หนังสือสนุก” ของข้าพเจ้า เพราะเทศน์กัณฑ์นี้ ไม่ได้ตีพิมพ์แพร่หลายทั่วไป
กรณีภาพเขียนที่วัดหนองเต่า อุทัยธานีนั้น ถ้าความทราบถึงเบื้องพระยุคลบาท อาจโปรดให้เลื่อนสมณศักดิ์เจ้าอาวาสวัดนี้ก็เป็นได้ และนายกรัฐมนตรีกับพรรคพวก ที่มีรูปเป็นตัวมารอยู่ที่ฝาผนังวัดนี้ ก็ควรเข้าใจว่าพระท่านเตือนสติ ควรจะไปขอขมาลาโทษท่าน และประพฤติปฏิบัติตนในทางสัมมาชีพต่อไป หาไม่คนเหล่านี้ จะตกนรกหมกไหม้ เมื่อตายจากโลกนี้ไปแล้ว และระหว่างที่มีชีวิตอยู่ ก็จะถูกสาธุชนสาปแช่งจากทั่วทุกหนแห่ง
นี่ข้าพเจ้าเตือนมาด้วยความหวังดี โดยเฉพาะก็พวกที่ถืออำนาจไปลบภาพจิตรกรรมฝาผนังนั้น นั่นก็เป็นอกุศลกรรมแท้ทีเดียว
พูดถึงเรื่องนี้แล้ว ก็อยากจะบอกให้ทราบว่า ที่วัดบ่อนอก ทางจังหวัดประจวบคีรีขันธ์นั้น อาจารย์ไกรศักดิ์ ชุณหะวัณ ก็ให้ช่างไปเขียนฝาผนังโบสถ์ หรือวิหารที่วัดนั้น เพื่อแสดงถึงวีรกรรมของชาวบ้านที่นั่น ที่ต่อสู้กับนายทุน เจ้าของที่ดิน ที่พยายามปู้ยี้ปู้ยำที่ทางแถวนั้น จนหัวหน้าคนหนึ่งในขบวนการต่อต้านเจ้าของที่ดินถูกฆ่าตาย คือ เจริญ วัดอักษร ซึ่งมีอนุสาวรีย์สร้างให้เขาโดยที่ข้าพเจ้าได้รับเชิญให้ไปแสดงปาฐกถาเนื่องในพิธีเปิดอนุสาวรีย์แห่งนี้ ข้าพเจ้าถือว่า นี่เป็นคำพูดที่ดีที่สุดของข้าพเจ้า ดังผู้ที่สนใจอาจหาอ่านได้จาก… ราชสีห์แห่งการพูด”
