เมื่อวันที่ 23 มิถุนายน 2563 ก่อนการประชุมวุฒิสภา นายเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ สมาชิกวุฒิสภา(ส.ว.) และศิลปินแห่งชาติ หารือกรณีการรื้อถอนโบราณสถาน บ้าน บอมเบย์เบอร์มา ที่จังหวัดแพร่ โดยได้กล่าวขอบคุณชาวแพร่ที่ทำเรื่องนี้ให้ปรากฏขึ้น ทำให้ทุกฝ่ายได้ตระหนักและภูมิบ้านภูมิเมือง ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้มีกวีภูมิเมืองแพร่บทนี้
ต่อมา นายเนาวรัตน์ ได้อ่านบทกวีดังกล่าว โดยมีเนื้อหาระบุว่า “ใช่รื้อแค่อาคาร หากคือการรื้อทำลาย
คุณค่าและความหมาย ของภูมิบ้านและภูมิเมือง
ทุกที่มีเรื่องเล่า แต่มักขาดการเล่าเรื่อง
ปาวปาวกันเปล่าเปลื่อง ไม่รู้เรื่องไม่รู้ราว
ภูมิแพร่คือภูมิไพร ยังยิ่งใหญ่ยังโยงยาว
เพชรพลอยอันแพรวพราว คืออาคารโบราณสถาน
สมควรประชาคม ทุกภาคส่วนควรร่วมผสาน
อย่าปล่อยให้ราชการ กับเอกชนสมคบค้า
สร้างใหม่ถึงแสนเหมือน ก็ยากเลือน สาหัสสา
สาเหตุ ส่อเจตนา คือบาดแผลของแผ่นดิน ! ”