ชาวเน็ตร้องสื่อเป็นกระบอกเสียงให้ “ชายพิการขายบราวนี่” เผยถูกเทศกิจหญิงรายหนึ่งห้ามขายไล่ออกจากงานกาชาด สวนลุมพินี โดยให้เหตุผลว่า “ถ้ามาขอทานก็ได้ แต่ถ้ามาขายของไม่ได้” โซเชี่ยลเดือดแทน ตั้งคำถามคนทำมาหากินสุจริตเหตุใดถูกปิดกั้นโอกาส
ข้อความจากเฟซบุ๊กชื่อ มนัสวรรณ เลิศนันทรัชต์ ตั้งคำถามถึงมาตรการจัดระเบียบการขายของในงานกาชาด สวนลุมพินี หลังชายพิการแขนซ้ายลีบถูกห้ามขายบราวนี่ด้วยเหตุผลที่ยากจะเข้าใจ “พี่แกยืนขายบราวนี่ที่หน้าสวนลุมพินีงานกาชาด พิการแขนซ้ายลีบแต่ยังมีความมานะมายืนขาย เห็นตั้งแต่บ่าย2กว่าๆ กะว่าเดินงานกาชาดเสร็จจะมาอุดหนุนซักหน่อย ก็เดินจนทั่วงานเตรียมกลับเลยแวะมาอุดหนุนซะหน่อย อ้าว!ไหงระเห็จมายืนในพื้นที่รถไฟฟ้าใต้ดินอ่ะ??? ขนมก็ไม่เห็นเลยถามว่า “บราวนี่หมดแล้วเหรอคะ” -เค๊าไม่ให้ผมขาย “ใครไม่ให้ขาย” -เทศกิจผู้หญิงหน้าตาสวยๆ แล้วเค๊าบอกว่า ถ้ามาขอทานก็ได้ แต่ถ้ามาขายของไม่ได้ จะเอาออกไปเอง หรือจะให้ขนออกไป หูเราก็ได้ยินเสียงโปงลาง หันไปดู อ้าว!มีวงโปงลางเปิดหมวกอยู่ แต่เล่นได้อ่ะแถมอาการครบ32อีกตะหาก ถัดไปอีกนิดนึง ก็มีคนตาบอดร้องเพลงผ่านเครื่องขยายเสียง ไปอีกนิดก็มีคนตาบอดนั่งขายล๊อตเตอรี่ เอ๊ะ!แบบนี้ทำไมทำได้ แต่คนพิการมาประกอบอาชีพสุจริต ไม่ได้มาขอเงินฟรีๆ กลับไล่เหมือนหมูเหมือนหมา งงอิ๊บอ๋ายเลย อีกอย่างนะคะ ถ้าเป็นเวลาปกติของสวนลุมพินี ที่ไม่มีงานกาชาด ก็เคลียร์ไปเถอะค่ะ แต่นี่งานกาชาด งานเพื่อช่วยเหลือสังคม ภายในงานยังให้พ่อค้าแม่ค้าที่อาการครบ32มาจับจองพื้นที่ขายของโกยเงินเข้ากระเป๋าได้อย่างถูกต้อง แต่กับคนพิการแค่รบกวนพื้นที่เล็กๆที่เห็นว่างานกาชาดจะเป็นช่องทางสำหรับเค้าได้ทำมาหากินเพื่อเพิ่มรายได้มากกว่าปกติ กลับไม่สามารถมีที่ยืนได้ เทศกิจได้ปฏิบัติตามหน้าที่ก็จริง แต่ปฏิบัติ 2 มาตรฐาน เข้าใจ!!!ว่าคุณเทศกิจต้องทำตามหน้าที่ค่ะ แต่ทำไมทำหน้าที่แบบกะพร่องกะแพร่งล่ะคะ
-เล่นดนตรี ก็ขายเสียงเพลง
-ร้องเพลง ก็ขายเสียงร้อง
-ขายล๊อตเตอรี่ ก็ขายของจะจะ
แต่3กลุ่มนี้กลับสามารถยืนอยู่ในพื้นที่ฟุตปาธที่คุณเทศกิจดูแลได้อย่างเปิดเผย(ภาพประกอบในcommentค่ะ) เขียนมาตั้งยาว ไม่รู้ว่าจะฝากเรื่องนี้ไปถึงหน่วยงานไหนดีค่ะ ระหว่างท่านผู้ว่าฯอัศวิน หรือสำนักงานเขตดี ขอจบเท่านี้ละกันค่ะ”
