แบกต่อไม่ไหว! คู่รักนทท. ตุ้ยนุ้ย ขึ้นขี่อูฐ รับนน. ไม่ไหว ล้มตายกลางทาง

คู่รักนักท่องเที่ยว ตุ้ยนุ้ย ขึ้นขี่อูฐ เที่ยวชมโอเอซิส กลางทะเลทรายโกบี ประเทศจีน แต่น้องทนรับนน. ไม่ไหว ล้มลงนอนกับพื้นอย่างหมดแรง

เกิดเหตุนักท่องเที่ยวคู่รักรุ่นใหญ่คู่หนึ่งขึ้นขี่อูฐที่ ทะเลสาบพระจันทร์เสี้ยว หรือเรียกว่าทะเลสาบเยวี่ยหยา (Crescent Moon Spring) เมืองตุนหวง มณฑลกานซู ประเทศจีน ไกด์ใช้เชือก และเท้าหลายครั้งกับอูฐ เพื่อกระตุ้นให้มันลุกเดิน แต่อูฐไม่สามารถลุกขึ้นได้ ยังคงนอนหมดแรงที่พื้น

จากกรณีดังกล่าวผู้ใช้เฟซบุ๊กเพจ World Forum ข่าวสารต่างประเทศ ได้โพสต์รูปนั่งท่องเที่ยว และอูฐ พร้อมระบุข้อความว่า “จีน : อูฐ ตาย เพราะนักท่องเที่ยวรุ่นเฮฟวี่เวทขี่อูฐจนตาย

สถานที่ท่องเที่ยว ทะเลสาบพระจันทร์เสี้ยว หรือเรียกว่า ทะเลสาบเยวี่ยหยา (Crescent Moon Spring ) เป็นโอเอซิสกลางทะเลทรายโกบี ตั้งอยู่ในเขตเมืองตุนหวง มณฑลกานซู

วันที่ 8/7 /2024 พบอูฐนอนอยู่บนพื้นไม่สามารถขยับได้หลังจากถูกนักท่องเที่ยวร่างใหญ่ขี่ สงสัยอูฐตายจากความเหนื่อยล้า เจ้าหน้าที่จุดชมวิวระบุว่า อูฐไม่หมดแรง แต่มีนักท่องเที่ยวมากเกินไปและคนขี่มากเกินไป อูฐ เหนื่อยล้า

ชาวเน็ตโพสต์ลงในโซเชียล เวลาประมาณ 21.00 น. วันที่ 8 เขาเห็นนักท่องเที่ยวที่ค่อนข้างอ้วน นั่งอยู่บนหลังอูฐ และเดินในทะเลทราย อูฐ บรรทุกน้ำหนักมาก เดินไม่ไหว ไกด์ใช้เชือก และ เท้าหลายครั้ง กับอูฐ เพื่อกระตุ้นให้มันลุกเดิน

จากรายงาน อูฐ ในทะเลสาบ พระจันทร์เสี้ยว มีประมาณ 1,000 ตัว ทำงานเป็นกะ 1 วันมี 3 กะ เช้า กลางวัน เย็น ค่าบริการ 100 หยวน (500 บ.) ต่อเที่ยว เด็กนั่งฟรีร่วมกับผู้ปกครอง อูฐมาจากเกษตรกรผู้เลี้ยงอูฐในบริเวณใกล้เคียง ปัจจุบันนักท่องเที่ยวท้องถิ่นและต่างชาติมากขึ้น

*จากเหตุการณ์นี้ ในปีที่ผ่านมาก็เกิดเหตุการณ์คล้ายกันแต่เจ้าหน้าที่ออกจดหมายปฏิเสธ”

หลังจากโพสต์ดังกล่าวได้เผยแพร่ออกไปนั้นทำให้ชาวเน็ตให้ความสนใจร่วมแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเหตุการณ์ครั้งนี้กันอย่างล้นหลามเช่น “สงสารมากๆเลิกใช้แรงงานสัตว์กันได้แล้ว” “อ้วนแล้วไม่เจียมตัว แล้วเ-ือกขึ้นสองคนอีก คือพวกมึงอ้วนได้นะ แต่ช่วยคิดเยอะๆหน่อยว่าจะไปเดือดร้อนกับอะไรบ้าง อะไรควรไม่ควร ห่าเอ้ยยย สงสารอูฐชิบ //จริงๆเหมือนเคยเห็นข่าวแบบนี้มาแล้ว แต่สุดท้ายไอ้พวกให้ขี่นี่ก็หอมเงินมากกว่าอยู่ดี” “สงสารน้องอูฐมากก เหนื่อยหนัก มีชีวิตถูกจองจำ ถูกใช้งานเพื่อแลกกับอาหารประทังชีวิตแต่ละมื้อ แถมต้องมาแบกอีเบาหวานอีก ส่วนอีเจ้าของก็รวยไปดิ นับเงินแบบฉ่ำๆเลย เมื่อไรอาชีพที่หากินกับสัตว์จะหมดจากโลกไปซะที” “สงสารจัง เราจะไม่นั่งเลยสงสารมันบ้านเรา มี ช้าง ม้า” “น่าสงสารเจ้าของก็หลับหูหลับตาจะเอาแต่ตังไม่ดูว่าน้องเขาจะรับน้ำหนักได้ไหม” “น่าสงสาร เราเห็นที่หัวหิน ให้คนตัวใหญ่ๆขี่ม้า ม้าขาสั่นไปหมดก็ยังให้เดิน สงสารมาก” เป็นต้น