เนื่องจากวันที่ 12 สิงหาคมที่ผ่านมาเป็น “วันแม่” เราจึงขอส่งท้ายเทศกาลวันแม่ด้วยความรู้สึกของตัวแทนคนเป็นแม่ กับแคมเปญ “เรื่องแม่แชร์กับไบรท์” ว่า ความรู้สึกของแม่ นั้นมีความสุขอย่างไร เมื่อได้พบเห็นคนแปลกหน้าที่เรียกว่าลูกในครั้งแรก…
คุณสินีนาฎ อุ่นเจริญทักษิณ
กรรมการฝ่ายขายและการตลาด
“ทั้งโล่งอกที่ลูกแข็งแรง ดีใจที่ได้เห็นหน้า แล้วก็ทำใจที่จะต้องรับภาระของคนเป็นแม่ที่เราไม่เคยรู้มาก่อนว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง จริง ๆ แล้ว คนทั่วไปปกติ หรือแม้แต่ผู้ชายเกือบทุกคน ไม่ได้รับรู้นะว่าความเป็นแม่ต้องใช้ความอดทนสูงมาก ตอนท้องก็กังวลทั้งอาหารการกิน การใช้ชีวิต กลัวว่าลูกจะไม่แข็งแรง กลัวโน่น กลัวนี่สารพัด แต่พอถึงวันที่เราให้กำเนิดชีวิตหนึ่งออกมา รู้สึกพิเศษมาก ๆ ความเป็นแม่ยิ่งใหญ่มาก เราอาจจะเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ บนโลกใบนี้ แต่เราคือโลกทั้งใบของเด็กคนหนึ่งเลย”
พิมพ์อัปสร ศิริตัน
ธุรกิจส่วนตัว
“เห็นหน้าลูกครั้งแรกมีความตกใจ ปนดีใจ ตอนที่พยาบาลอุ้มมาให้ดูหน้าน้ำตาก็ไหล เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก เป็นความรู้สึกที่อยากอุ้ม อยากหอมแก้ม แต่ความเจ็บความเพลียจากการผ่าคลอดนั้นมีเยอะกว่า เลยยังไม่อินมากเท่าไหร่ จะมาเห่อเลย ก็ตอนเอาลูกกินนมครั้งแรก เป็นความรู้สึกที่เราสามารถรักใครสักคนได้หมดใจ ได้ทั้งชีวิตเลย เป็นความรู้สึกที่โรคจิตนะ ที่เราสามารถนั่งมองหน้าเด็กคนหนึ่งแล้วยิ้มตลอดเวลาได้ เป็นความรู้สึกที่ไม่มีคำอธิบาย”
พรรณทิภา ปะกาตัง
เกษตรกร
“ตอนท้องทั้งกลัวและเครียด ร้องไห้หนักมาก กว่าจะคลอดออกมาได้ก็ปวดท้อง 2 วัน 2 คืน ตอนคลอดแล้วก็กังวลว่าลูกเราจะปลอดภัยหรือเปล่า เพราะว่าสายรกพันคอสุดท้ายก็รอด โล่งอก แข็งแรงปลอดภัยดีก็ดีใจ พอคลอดออกตอนแรกคิดในใจว่าเราจะมีชีวิตอยู่ดูความสำเร็จของลูกไหมเพราะร่างกายเราก็แย่เหมือนกัน พอเห็นหน้าลูก ก็ทำให้เรายิ้มได้ โลกกลายเป็นสีชมพูไปเลยจากสีเทา แต่ตอนนั้นน้ำนมเราก็ไม่ไหล เราก็พยายามบำรุงร่างกายตัวเองให้มีน้ำนมเพื่อลูก สุดท้ายก็มีน้ำนมให้ลูกกิน ไม่เคยคิดเลยว่าเราจะต้องเจอกับอะไรบ้าง แต่ก็รู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่เห็นหน้าลูก เป็นความรู้สึกที่เกินคำบรรยาย ต่อให้วันข้างหน้าเราจะเหนื่อย เราก็ทิ้งลูกไม่ได้ ลูกคือทั้งชีวิตที่เราเหลืออยู่ เป็นของขวัญชิ้นใหญ่และเป็นชิ้นแรกที่สวยงาม ไม่มีอะไรจะทำให้เรามีความสุขได้ขนาดนี้แล้ว เข้าใจแม่เราเลยว่าการมีลูกเลี้ยงลูกเอง ไม่ได้ง่ายเลย”
สุภาพร เขียวสอาด
แม่บ้าน
“ดีใจที่จะมีลูก รักมาก เป็นห่วงมาก กลัวลูกจะเป็นอะไร ตื่นใส่บาตรทุกเช้า สวดมนต์ก่อนนอน ให้ลูกในท้องเกิดมาครบ 32 ประการ กินทุกอย่างระวังหมด ยิ่งคลอดเองเลยรู้สึกว่าความเป็นแม่ คือที่สุดของชีวิตมาก ๆ ได้ยินเสียงลูกร้องครั้งแรก ดีใจจนน้ำตาไหล เพราะรู้ว่าลูกปลอดภัย จากที่เคยเจ็บ ความเจ็บนั้นแทบไม่มีเลย”
พิมพ์นภัส ทับอินทร์
แม่บ้าน
“ดีใจมาก ๆ ที่ได้เจอหน้าลูก ตั้งแต่ตอนคลอดพอได้เห็นหน้าแล้วก็หลงรักเลย รักแบบสุดหัวใจ ยิ่งพอเขาโตขึ้นก็ประทับใจความฉลาด น่ารักช่างสังเกต พูดจาไพเราะ เริ่มเข้าสู่วัยรุ่นลูกทำกิจกรรมทุกอย่าง ไม่ดื้อไม่เกเรเข้าสู่มหาวิทยาลัยเขาทำอะไร ๆ ที่เขาไม่เคยทำ ทำทุกอย่างที่อยากทำจนสำเร็จ บวชเมื่อครบวัยบวช เรียนจบสมความตั้งใจ เป็นทหารเมื่อครบเกณฑ์การเป็นทหาร เขาคือที่สุดของเรา เขาเป็นเด็กดีรักแม่ใส่ใจดูแลแม่เป็นอย่างดี ตั้งแต่วันแรกที่รักเขาก็เป็นเหตุผลให้ยังรักเขาเหมือนเดิม เหมือนวันแรกที่ได้เจอ”
เรื่องอื่น ๆ ที่น่าสนใจ
คำสอนของแม่ ที่ประทับใจ ไม่มีวันลืม
ความรู้สึกที่ไม่กล้าบอก กับเรื่องที่ อยากขอโทษแม่
เมื่อพูดถึงแม่ อะไรคือสิ่งแรกที่คุณคิดถึง
