หมอเหรียญทอง หรือ พลตรี เหรียญทอง แน่นหนา ผู้อำนวยการโรงพยาบาลมงกุฎวัฒนะ โพสต์ข้อความบนเฟซบุ๊กส่วนตัวว่า ผมเป็นคนมีลักษณะอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว…แต่ลักษณะของผมอย่างนี้แหละครับที่จะทำให้’กองทัพประชาชนปกป้องสถาบันพระมหากษัตริย์’เข้มแข็ง
หมอเหรียญทอง เตรียมดันโครงการดับอนาคต ห้ามบริษัท หรือสถานศึกษารับนศ.ที่เข้าร่วมม็อบ
ถึงแม้จะไม่ใช่ทหารเหล่ารบ เป็นแค่เหล่าแพทย์ซึ่งเป็นเหล่าช่วยรบ ทั้งยังเป็นทหารนอกราชการนานถึง 13 ปี แต่ก็อยากบอกว่าผมสามารถเป็นผู้นำกองทัพประชาชนได้ก็แล้วกัน เพราะถ้าผมไม่แน่จริงก็คงไม่เปิดเผยตัวตนอย่างชัดแจ้งเผชิญหน้าทุกสถานการณ์อย่างต่อเนื่องด้วยชีวิตจิตใจแม้มือเปล่าๆผมก็สู้…ผมไม่เคยขอรับการสนับสนุนหรือเรียกระดมพลเลยสักครั้ง…ระวังนะครับเมื่อสถานการณ์จำเป็น ผมนี่แหละจะระดมพลเอง
สมัยผมเป็นนักเรียน ผมเรียนหนังสือไม่เก่งครับ ผมจึงไม่กล้าไปสอบเข้า รร.เตรียมทหาร หากสมมติว่าผมไปสอบเข้า รร.เตรียมทหารแล้วบังเอิญสอบได้ ผมก็คงจะเลือกข้ามฟากมายัง ‘รร.นายร้อยพระจุลจอมเกล้า’ และคงจะเลือกเหล่ารบ…ผมอาจจะเป็นทหารราบหรือทหารม้าไปแล้ว(ผมชอบขี่ม้าแต่ไม่เก่ง แค่บังคับม้าให้กระโดดข้ามรั้วเตี้ยๆได้เท่านั้น)…ผมชอบศึกษาเกียรติประวัติของผู้นำที่ยิ่งใหญ่ ทั้งผู้นำประเทศและผู้นำทางทหาร…ผู้นำประเทศที่ผมชอบ(อย่าเพิ่งเข้าใจผมผิดนะครับ) ผมชอบ เหมาเจอตุง-โฮจิมินต์-ทรูแมน-พลเอก เปรม ติณสูลานนท์…ส่วนผู้นำทางทหารที่ผมชอบ คือ นายพลรอมเมล-นายพลแพ๊ตตัน-นายพลฮิเดกิ โตโจ
ผมเกิดและเติบโตจากย่านหัวลำโพงดงนักเลงในอดีต พ่อของผมเป็นคนมีเพื่อนและลูกน้องมาก เนื่องจากมีกิจการขนส่ง ลูกน้องของพ่อเป็นนักเลงที่ถูกจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ปราบจากยุค ‘อันธพาล 2499′ นั่นแหละครับ…’แดง ไบร์เล่ย์’ ยังรู้จักพ่อแม่ดี เพราะสมัยนั้นพ่อแม่ของผมมีบ้านอยู่ที่ตรอกสลักหิน ใกล้โรงงานน้ำส้มไบร์เล่ย์(Bireley)…ผมเป็นลูกชายคนเดียว มีพี่สาว 7 น้องสาว 1…พ่อแม่เป็นห่วง กลัวพี่และน้องชวนเล่นตุ๊กตา…พ่อจึงเอาผมไปบริษัทขนส่งทุกวันซึ่งพ่อเช่าสถานีรถไฟสายหัวลำโพง-ปากน้ำ(ถูกรื้อทิ้งไปตั้งแต่ปี พ.ศ.2508) แต่พ่อต้องทำงานมากจึงฝากให้อยู่กับลูกน้องซึ่งเป็นอดีตนักเลงและนักมวยช่วยดูแล…สมัยนั้นผมยังไม่เข้าเรียนอนุบาลนะครับ จำได้ว่ายังแก้ผ้าฝึกชกมวยกับคุณอาทั้งหลายเลย…ขออนุญาตตั้งชื่อว่า ‘เหรียญทองน้อย ศิษย์หัวลำโพง’ ก็แล้วกันนะครับ…ผมจึงมีชีวิตที่เติบโตมาแบบนี้และไม่เคยคิดว่าเป็นปมด้อย แต่กลับเป็น’ปมเด่น’อย่างน่าภาคภูมิใจของผมเสียด้วยซ้ำ
เมื่อเป็นเด็กมัธยมศึกษาตอนต้น เป็นเด็กที่ไม่ตั้งใจเรียนหนังสือ ชอบวาดการ์ตูน เล่นฟุตบอล กล้าพูดได้ว่าเล่นฟุตบอลวันละ 3 เวลา(ก่อนเคารพธงชาติ-พักเที่ยง-เลิกเรียน)…สมัยนั้นย้ายบ้านมาที่หัวหมากแล้ว พอปิดเทอมเพื่อนๆก็ชวนไปฝึกฟุตบอลกับครู ‘เสนอ ไชยยงค์’ ที่สนามกีฬาหัวหมาก(ปัจจุบันคือสนามกีฬาราชมังคลาสถานนี่แหละครับ)…สมัยนั้นครู’เสนอ ไชยยงค์’เป็นโค๊ชทีมชาติไทยชุดเยาวชน ผมยังจำกัปตันทีมได้เลยครับว่าชื่อ ‘จุฑา ติงสภัทย์'(หรือพี่’เหลือง’ครับ) ปีนั้นทีมชาติไทยชุดเยาวชนได้เข้ารอบ 4 ทีมสุดท้าย ประเทศไทยเป็นเจ้าภาพ…ผมได้เป็น’เด็กเก็บลูกบอล’ข้างสนามศุภชลาสัยด้วย(สมัยนั้นจะมีเด็กเก็บลูกบอลประจำข้างสนามคอยเก็บลูกบอลที่ออกนอกสนามแล้วโยนส่งกลับเข้าสนามครับ) สมัยนั้นเทคนิคฟุตบอลยังไม่ล้ำสมัยเหมือนปัจจุบันครับ…ยังจำได้ครูเสนอ ไชยยงค์ สอนการเลี้ยงลูกแบบนักฟุตบอลอังกฤษ ชื่อ ‘เซอร์ สแตนลีย์ย์ แมทธิว’ เลย…รองเท้าสตัดด์สมัยนั้น พื้นก็ยังเป็นปุ่มที่ทำด้วย ‘หนังสัตว์’ ครับ รองเท้าอาดิดาสยังไม่ค่อยมีให้เห็น อยากได้รองเท้าสตัดด์ ต้องไปตัดที่ร้านข้างสนามกีฬาศุภชลาสัย(ปัจจุบันไม่มีให้เห็นมาหลายๆสิบปีแล้วนะครับ)…นักฟุตบอลรุ่นปู่จะรู้จักกันดี
ผมเคยเป็นผู้จัดการทีมฟุตบอล(ทบ.กลุ่ม 8)ในกีฬา ทบ.(พ.ศ.2547-48) ด้วยนะครับ ทีมฟุตบอล ทบ.กลุ่ม 8 สมัยผมถูกปรามาสว่าจะเป็นทีมแจกแต้มครับ…แต่กลับกลายเป็นทีมที่เข้าชิงชนะเลิศ และแพ้หวุดหวิดในปีนั้นและเป็นปีแรกที่ทีมฟุตบอล กลุ่ม 8 ที่ผมเป็นผู้จัดการทีมได้เข้ารอบชิงชนะเลิศโดยได้ตำแหน่งรองแชมป์อย่างพลิกความคาดหมาย…ยังจำได้ว่าคุณ ธราวุธ นพจินดา สัมภาษณ์สดผมผ่านการถ่ายทอดสดในสนามในนัดแรกเปิดสนามที่ทีมกลุ่ม 8 จะต้องเจอกับเจ้าภาพ คือ ทีมกองทัพภาคที่ 1 (แม่ทัพภาค 1 ขณะนั้น คือ พล.ท.ไพศาล กตัญญู) คุณ ธราวุธ ถามผมว่า “คิดอย่างไรครับว่าทีมกลุ่ม 8 ถูกปรามาสว่าเป็นทีมแจกแต้ม”…ผมตอบก่อนเริ่มการแข่งขันว่า “วันนี้ ทีมกลุ่ม 8 จะถล่มเจ้าภาพกองทัพภาคที่ 1 ผ่านถ่ายทอดสดให้ผู้ปรามาสทั้งหลายดูเป็นขวัญตาครับ”
การแข่งขันเป็นไปอย่างดุเดิอดสูสีพลิกความคาดหมายอย่างสิ้นเชิง กองเชียร์กลุ่ม 8 มีจำนวนน้อยมากๆ มีแต่กองเชียร์กองทัพภาคที่ 1เสียส่วนใหญ่…ทีมเราไม่มีขวัญตกเลยแม้แต่น้อยนิด เราแพ้หวุดหวิด 1:0. ครับ..หลังจากนั้นเราชนะรวดจนได้เข้าชิงชนะเลิศกับทีมกองทัพภาคที่ 2 ซึ่งก็มีการถ่ายทอดสดเพื่อปิดสนาม แต่เราแพ้หวุดหวิด 1:0 ครับ…ถึงแม้เราจะเป็นทีมที่ถูกปรามาสว่าแจกแต้ม แต่เรากลับกลายเป็นทีมที่ได้เปิดสนามและปิดสนาม…ผมถูกสัมภาษณ์และถ่ายทอดสดทั้ง 2 นัด…สมัยนั้นผมเป็นแค่ พันเอก เป็นผู้อำนวยการกองกำลังพล กรมแพทย์ทหารบกครับ…ถึงแม้ผมจะเป็นทหารหมอ เป็นแค่เหล่าช่วยรบ แต่ประวัติชีวิตลูกผู้ชายของผมก็กล้าพูดได้เลยว่า…ไม่ใช่หมอทหารธรรมดาๆครับ…ขี้โม้ ชิบ!
พลตรี เหรียญทอง แน่นหนา 2 ส.ค.63 เวลา 9.46 น.
หมอเหรียญทอง เผย! ได้รับแจ้งให้ระวังอันตราย ย้ำ!อย่าคาดหวังความยุติธรรมใด ๆ
อ.คณะนิติมธ.เตือน หมอเหรียญทอง อาจมีความผิดอาญา ฐานถ่ายภาพนศ.ที่ร่วมชุมนุม
