ช่อ พรรณิการ์ คณะก้าวหน้า โพสต์เฟซบุ๊กเผย “หนองจอก เขตที่ได้งบฯ มากที่สุดในกรุงเทพฯ แต่ประชาชนยังเข้าไม่ถึงน้ำประปา” โดยระบุข้อความ คุณเชื่อไหมว่ายังมีการทำนาอยู่ใน กรุงเทพมหานคร และข้างๆ นาข้าวอันเขียวขจี คือหมู่บ้านจัดสรรขนาด 5,000 หลังคาเรือน ที่ไม่มีระบบบำบัดน้ำเสียที่ดี?
สมชัย ทวงถาม ประยุทธ์ ครบ1 ปี นโยบายเร่งด่วนปี62 คืบหน้าแค่ไหน?
นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในหนองจอก เขตที่ได้รับงบประมาณมากที่สุดในกรุงเทพมหานคร ปีละกว่า 800 ล้านบาท
นางสาว พรรณิการ์ วานิช และทีมงานคณะก้าวหน้า ร่วมพูดคุยรับฟังปัญหาจากประธานชุมชนเกือบ 20 ชุมชนในเขตหนองจอก หลากหลายปัญหาไม่ใช่แค่เรื่องที่เกิดขึ้นเฉพาะหนองจอก แต่เป็นปัญหาระบบบริหารราชการของกรุงเทพมหานคร
หนึ่งในกรรมการชุมชนร้องเรียนว่าประชาชนในเขตของเขาจำนวนมาก บ้านอยู่ริมคลอง ยังต้องใช้น้ำคลอง น้ำประปาเข้าไม่ถึง ทั้งที่เป็นบ้านมีทะเบียน นอกจากนี้หลายบ้าน หลายมัสยิด ยังพังทรุดจากการสร้างเขื่อนกั้นคลอง แต่ผู้รับเหมาทุจริต ขุดดินใต้เขื่อนไปขาย ทำให้เขื่อนทรุดภายในเวลา 1 ปี พาเอาดินริมตลิ่งสไลด์บ้านเรือนพังเสียหาย จนถึงวันนี้ก็ยังไม่มีใครได้รับค่าชดเชย
แกนนำชุมชนหมู่บ้านอมรทรัพย์ หมู่บ้านจัดสรรขนาดใหญ่ที่สุดในหนองจอก พาทีมงานคณะก้าวหน้าไปสำรวจหมู่บ้านขนาด 5,000 ครัวเรือน มีผู้อยู่อาศัยร่วม 20,000 คน บนรถซาเล้งพ่วงข้าง เราได้เห็นร่องรอยปัญหาที่ชาวอมรทรัพย์เจอทุกเมื่อเชื่อวัน นั่นก็คือปัญหาน้ำท่วมขังทุกครั้งที่ฝนตกติดต่อกัน เนื่องจากถนนในหมู่บ้านไม่มีระบบระบายน้ำที่ดี
แต่ไฮไลท์ของการสำรวจหมู่บ้านอมรทรัพย์ อยู่ที่ “บ่อบำบัดน้ำเสีย” พี่ยุ ตัวแทนหมู่บ้าน เล่าว่าไม่กี่ปีหลังหมู่บ้านเสร็จ ชาวบ้านในหมู่บ้านรวมตัวกันเรียกร้องให้มีการทำบ่อบำบัดน้ำเสีย เพราะรอบหมู่บ้านเป็นนาข้าว ชาวอมรทรัพย์ไม่ต้องการให้มีการปล่อยน้ำเสียจากหมู่บ้านลงนา เมื่อเจอแรงกดดัน เจ้าของหมู่บ้านจึงสร้างบ่อบำบัดน้ำเสียเล็กๆ ให้ 1 บ่อ
วันนี้บ่อเต็มไปด้วยผักตบชวา จอกแหน กังหันบำบัดน้ำไม่มีร่องรอยของการเปิดใช้ ทำให้ชาวอมรทรัพย์กังขาว่า เมื่อบ่อบำบัดน้ำเสียสร้างหลังหมู่บ้านเสร็จ น้ำเสียจากทุกบ้านจะมาลงที่บ่อนี้ได้อย่างไร ผ่านท่อไหน และเมื่อบ่อดูไม่มีร่องรอยว่าใช้บำบัดน้ำเสียได้จริง น้ำสกปรกจากบ้าน 5,000 หลัง ถูกปล่อยลงที่ไหน ถ้าไม่ใช่นาข้าวรอบๆ ?
หมอวรงค์ ซัด!สามตะกร้าเป็นแกนนำได้แล้ว ดีกว่าหลบใต้กระโปรงนักศึกษา
กองทัพบก ลั่นเอาอยู่ ทหารสหรัฐฯเข้าไทย ชี้ใครพลาดสั่งลงโทษแน่นอน
นี่เป็นเพียงตัวอย่างเล็กๆ ของปัญหาชาวกรุงฯ ที่เรื้อรังมานานทั้งที่ควรจะแก้ไขได้ง่ายๆ
เรามักพูดเสมอว่า กรุงเทพมหานครเป็น “เขตปกครองพิเศษ” มีผู้ว่าฯ ที่มาจากการเลือกตั้ง แต่ชาวหนองจอกกลับมองว่า ผู้ว่าฯ ที่มาจากการเลือกตั้ง ไม่เห็นจะรับรู้ความทุกข์ยากเดือดร้อนของประชาชน การบริหารงานในพื้นที่ กทม. ขึ้นอยู่กับ ผอ.เขต ซึ่งเป็นข้าราชการประจำมาจากการแต่งตั้ง ไม่ยึดโยงกับประชาชน
ในขณะที่ประธานชุมชน ซึ่งมาจากการเลือกตั้งของคนในชุมชน ทำงานใกล้ชิดกับพี่น้องในชุมชนมากที่สุด กลับเป็นเพียง “จิตอาสา” ไม่มีเงินเดือน สวัสดิการ ต่างจากกำนันผู้ใหญ่บ้านในต่างจังหวัด ไม่มีแม้แต่ตำแหน่งที่จะไปประกันตัวลูกบ้านเมื่อเกิดคดีความ ทำให้คนไม่น้อยต้องติดคุกจากคดีมโนสาเร่ เพียงเพราะไม่มีเงินประกันตัว และที่สำคัญที่สุด ประธานชุมชนไม่มีอำนาจหรืองบประมาณใด ๆ ที่จะมาใช้แก้ปัญหาในพื้นที่ ทั้งที่พวกเขารู้ดีที่สุดว่าความเดือดร้อนของชุมชนต้องแก้ตรงไหน
ถึงเวลาแล้วหรือยัง? ที่กรุงเทพฯ จะต้องปฏิรูประบบการบริหารราชการให้ยึดโยงกับประชาชน ตอบสนองความเดือดร้อนของประชาชนมากขึ้น
