วันที่ 6 มีนาคม 2563 นายวิมล ไทรนิ่มนวล นักเขียนรางวัลซีไรต์ ได้โพสต์ข้อความลงบนเฟซบุ๊ก ระบุว่า
“หน้าที่ของลิ่วล้อบริวาร”
พวกนักการเมืองนั้นประกาศกันมานานหนักหนาแล้วว่า “ไม่มีมิตรแท้ ศัตรูถาวร” เพราะการเมืองเป็นเรื่องของ “อำนาจและผลประโยชน์” ของพวกเขา
มีแต่พวกลิ่วล้อบริวารนี่แหละที่ยึดมั่นถือมั่นกับนักการเมือง จนลืมตัวลืมตาย และลืมว่า ยามใดที่พวกเขาแอบตกลงผลประโยชน์กันได้ พวกเขาก็ไม่ได้นึกถึงพวกคุณเลย แต่ยามใดที่พวกเขาตกลงกันไม่ได้ พวกเขาก็ใช้พวกคุณออกมาสู้เพื่อพวกเขา..ในนามความเป็นธรรม…ความยุติธรรม…ความเท่าเทียม ในนามประชาธิปไตย…ในนามผู้มาจากการเลือกตั้ง…ในนามของผู้รักชาติ ฝ่ายใดแพ้…พวกเขาก็หนีเอาตัวรอด พวกคุณ…ที่หนีไปไหนไม่ได้ก็รับเคราะห์กรรมแทนพวกเขา เพราะหน้าที่ของพวกคุณคือ “ไพร่ราบทหารเลว” ให้พวกเขาใช้…สำหรับข่มขู่ – ต่อรองกับฝ่ายตรงข้าม.
(นักการเมืองที่ดีมีความจริงใจก็มีมาก แต่ก็เป็นได้แค่ตัวประกอบ ซึ่งตัวใหญ่ๆหรือเจ้าของพรรคเขาไม่ให้เสียงดัง บางทีก็ให้หุบปากไปเลย) สู้ต่อไปจนกว่าจะรู้เดียงสา!
