บูกิตจาลิล การคว้าชัยชนะเหนือทีมชาติยูเออีของทีมชาติไทย ในศึกฟุตบอลโลก โซนเอเชีย นัดที่ 3 กลุ่มจี เมื่อกลางเดือนตุลาคมว่ายากยิ่งแล้ว การลงเล่นกับมาเลเซียนัดที่ 4 ในวันพรุ่งนี้ ผมคิดว่า “มันจะยากยิ่งกว่า” ที่พูดแบบนี้ไม่ใช่ว่าฟอร์มการเล่น หรือตัวผู้เล่นเราดูเป็นรองเจ้าบ้านมาเลย์นะครับ แต่ที่ผมรู้สึกขึ้นมาแบบนี้ เพราะว่าสังเวียนที่เราต้องลงไปลับแข้งแมตช์นี้มันคือ ““บูกิต จาลิล” ต่างหากครับ
นี่คือ สนามที่ขึ้นชื่อว่า เป็นนรกทีมเยือนแห่งแถบอาเซียนอย่างแท้จริง และที่สำคัญคือ ทีมชาติไทยยังไม่เคยเอาชนะมาเลเซียที่สนามแห่งนี้ได้เลย โดยเฉพาะในการแข่งขันอาเซียนคัพ ถ้าแฟนบอลยังจำกันได้ เมื่อปี 2014 ในนัดสุดท้ายของรอบชิงชนะเลิศ ระหว่างมาเลเซียกับไทย ถึงแม้เราจะได้ชูถ้วยฉลองแชมป์ในสนามแห่งนี้ก็ตาม แต่ผลการแข่งขันในคืนนั้น เราก็แพ้เสือเหลืองไป 3-2
ถ้าเช่นนั้น ปัจจัยใดเล่า ทำไมช้างศึกถึงไม่สามารถเชือดเสือเหลืองแบบเบ็ดเสร็จเด็ดขาดได้ วันนี้เราจะยกสมมติฐานที่พอจะคาดเดาได้บ้าง มาแชร์ให้แฟนบอลได้ทราบกัน
แฟนบอลเจ้าถิ่นเรือนแสนคน
สนามบูกิต จาลิล ถือว่าเป็นสนามฟุตบอลที่ใหญ่และทันสมัยที่สุดในอาเซียน มีความสวยงามคลาสสิค หรูหราด้วยสถาปัตยกรรมที่สะท้อนความเป็นเอกลักษณ์ของชนชาติมาเลย์ กลิ่นอายความเป็นแขกมลายู บวกกับเอกลักษณ์ความทันสมัย เปรียบกับประชากรในประเทศที่มีความหลากหลายของเชื้อชาติอยู่ร่วมกัน เดิมทีความจุภายในสนามสามารถรองรับแฟยบอลได้ถึงแสนคน แต่พอต้องติดเก้าอี้เข้าไปทุกที่นั่งความจุของสนามปัจจุบันจึงอยู่ที่ 87,411 ที่นั่ง ซึ่งก็ยังถือว่ามากโขอยู่ดี คุณลองนึกภาพถึง บรรยากาศเสียงเชียร์อันดังสนั่นของเจ้าบ้านเกือบแสนคน แถมยังย้อมไปด้วยเสื้อสีเหลือง-ดำ สีประจำทีมชาติมาเลเซียแน่นขนัดรอบสนามทุกอณู ถ้าสมาธิในเกมไม่แข็งแกร่งพอ มีสิทธิ์สั่นจนเล่นไม่ออกได้เลยนะครับ
หญ้าใบใหญ่สไตล์มาเลย์
เคยมีข้ออ้างให้เห็นในสื่อมาแล้ว เมื่อครั้งอดีตที่ทีมชาติไทยพ่ายแพ้มาเลเซียที่สนามแห่งนี้ ว่าเป็นเพราะ “หญ้าใบใหญ่” ทำให้นักเตะไทยของเราไม่คุ้นเคย นี่จึงเป็นอีกหนึ่งปัจจัยเช่นกัน …ต้องทำความเข้าใจก่อนครับว่า สนามฟุตบอลที่มาเลเซียส่วนใหญ่นั้น ใบหญ้าจะใหญ่และหนากว่าของไทยโดยธรรมชาติเลยครับ คุณสมบัติของหญ้ามาเลย์มันจะมีความหนืดและสูงกว่าหญ้าบ้านเรา ถ้าลองสังเกตกันให้ดี การต่อบอลมักจะไม่ค่อยลื่นไหลนัก ลูกบอลอาจมีติดๆขัดๆ เพราะหญ้ามันหนืด เลี้ยงไม่ค่อยไป ใครที่ว่าเลี้ยงบอลเจ๋งๆ มาเล่นสนามที่หญ้าเป็นแบบนี้ เสร็จแทบทุกรายครับ
พลังเชียร์จาก อุลตร้ามาลายา
หากใครเคยไปชมทีมชาติไทยในสนามสดๆ คงจะคุ้นเคยกลุ่มกองเชียร์ของบ้านเรา ในชื่อ อุลตร้าไทยแลนด์ ที่มีเอกลักษณ์การเชียร์ที่ดุดันน่าเกรงขาม และจะชอบใส่เสื้อดำใช่มั้ยครับ โปรดจงรู้เอาไว้ว่า การเชียร์ของกลุ่มอุลตร้านั้น จุดเริ่มต้นมาจากมาเลเซียครับ ที่นี่คือต้นแบบเลยล่ะ และเค้าเรียกตัวเองว่า “อุลตร้ามาลายา” โดยเท่าที่เห็นก็น่าจะมีแต่มาเลเซียกับไทยเท่านั้น ที่มีกลุ่มอุลตร้าที่เชียร์ได้ทรงพลังที่สุด ร้องเพลงเชียร์ไม่มีหยุด กระตุ้นให้นักเตะเกิดความฮึกเหิมตอนฟาดแข้งในสนาม ที่สำคัญคือ กลุ่มอุลตร้ามาลายา เป็นกำลังหลักในการนำเชียร์ทั้งสนามด้วย ถ้ายังจำกันได้เมื่อครั้งนัดชิงซูซุกิคัพ ปี 2014 จังหวะที่มาเลเซียยิงประตูได้ เราจะได้ยินเสียงเชียร์ที่ดังแทรกจนกลบเสียงพากษ์ในทีวีเลยทีเดียว
ทั้งหมดที่กล่าวมานี้ คือ ปัจจัยที่ส่งผลให้ช้างศึกไม่เคยเหยียบเสือเหลืองได้สักครั้งเลย ตั้งแต่สนาม “บูกิต จาลิล” ถือกำเนิดขึ้นเมื่อปี 1998
ปี 2012 มาเลเซีย 1-1 ไทย ซูซูกิคัพ (ยุควินฟรีด เชเฟอร์)
ปี 2014 มาเลเซีย 3-2 ไทย ซูซูกิคัพ (ยุคเกียรติศักดิ์ เสนาเมือง)
ปี 2018 มาเลเซีย 0-0 ไทย ซูซูกิคัพ (ยุคมิโลวาน ราเยวัช)
แต่ก็อย่าลืมนะครับว่า สำหรับทัวร์นาเม้นต์ฟุตบอลโลกหนนี้ เราอาจเขียนประวัติศาสตร์ที่บูกิต จาลิล ขึ้นมาใหม่ได้ ในวันที่ 14 พฤศจิกายน 2562 เวลา 19.45 น. ซึ่งเดิมพันด้วย 3 แต้มสำคัญ (อย่างมาก) สำหรับทั้ง 2 ทีม แล้วพบกันครับ…
“นาซ่าบ้าบอล”
