มหากาพย์ตำนาน ซีอุย กลับมาเป็นที่พูดถึงอีกครั้ง หลังจากเรือนจำบางขวางได้ออกประกาศการฌาปณกิจ ร่าง น.ช.ซีอุย แซ่อึ้ง หรือ นายหลีอุย แซ่อึ้ง โดยเรือนจำกลางบางขวางจะเป็นเจ้าภาพในวันนี้ (23 ก.ค. 63) หลังนำร่างออกจากคณะแพทยศาสตร์ ศิริราชพยาบาล เพื่อคืนศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ให้แก่ ซีอุย
ปิดตำนาน! ซีอุย ยุติโชว์ร่าง เอกพันธ์ บันลือฤทธิ์ เคลื่อนย้ายศพเตรียมเผา
ร่าง ซีอุย ถูกนำออกจากพิพิธภัณ์ เตรียม ฌาปณกิจ 23 ก.ค. นี้
อย่างไรก็ดี คดีมนุษย์กินคนของซีอุยนั้น ก็เป็นที่ถกเถียงและมีผู้พยายามสืบหาว่าแท้จริงแล้ว ซีอุยเป็น ฆาตรกรใจโหด หรือ แพะรับบาป จากคำให้การที่ไม่ตรงกับรูปคดีร Bright Today ชวนย้อนดูคดีมนุษย์กินคนที่สะเทือนขวัญชาวไทยเมื่อ 60 ปีก่อน
ซีอุย มีชื่อจริงว่า หลีอุย แซ่อึ้ง ตามคำให้การ เขาเป็น ช่วงวัยรุ่นซีอุยถูกเกณฑ์ไปประจำหน่วยทหารที่มณฑลเอ้หมึง ในสงครามระหว่างจีนกับญี่ปุ่น หลังสงครามสงบ ก็ถูกเกณฑ์ไปรบกับฝ่ายเมาเซตุง ก่อนจะหนีทหารเข้ามาประเทศไทย ในวันที่ 28 ธันวาคม 2489 และทำงานรับจ้าง
ชาวบ้านทับสะแก ร้อง! กสม.ปลดพันธนาการ “ซีอุย”
จุดเริ่มต้นของ คดี “มนุษย์กินคน”
จากบทความ “ซีอุย” มนุษย์กินคน หรือเหยื่อสังคม? ของนิตยสารศิลปวัฒนธรรม รายงานว่า ซีอุย เป็นผู้ต้องหาคดีฆาตรกรรมทั้งหมด 7 คดี โดยเขาถูกจับกุมใน คดีเด็กชายสมบุญ ที่จังหวัดระยอง ในปีพ.ศ. 2501 ซึ่งเป็นที่มาของคดี “มนุษย์กินคน” ที่สะเทือนขวัญชาวไทยไปทั่วประเทศ ซีอุยถูกจับได้พร้อมพยานวัตถุ ซึ่งตรงกับที่เขาให้การว่า เขาวาง “มีดที่ทำร้ายเด็ก” ไว้บนตุ่ม เมื่อเจ้าหน้าที่มาถึงที่เกิดเหตุ ก็พบศพมีสภาพถูกแทงที่คอ และรอยผ่าตั้งแต่สะดือแหวะอกขึ้นมาถึงคอ จากนั้นจึงพากันไปค้นบ้านของซีอุย พบหัวใจกับตับสดๆ ใส่กะละมังเก็บไว้ในตู้กับข้าว
ต่อมาได้มีการโยงคดีฆาตกรรมเด็กอีก 2 คดี ที่นครปฐม และกรุงเทพฯ ว่าเป็นฝีมือของซีอุย เนื่องจากเจ้าหน้าที่เห็นพ้องต้องกันว่ามีลักษณะการฆาตรกรรมที่คล้ายคลึงกัน คือ เหยื่อเป็นเด็กและฆ่านำเอาอวัยวะไป แต่เขาให้การปฏิเสธ ก่อนจะยอมรับสารภาพอย่างมีเงื่อนงำ หลังจากสอบสวนอยู่ 4 วัน ทั้งๆ ที่เขาให้การปฏืเสธเรื่อยมา ขณะเดียวกันสื่อก็เสนอข่าวโดยมุ่ง “สรุปคดี” หลังจากนั้นเขาก็ถูกโยงเข้ากับอีก 4 คดีฆาตกรรมเด็ก ที่ จ.ประจวบคีรีขันธ์ ที่เกิดขึ้นเมื่อปี 2497 รวมเป็นทั้งสิ้น 7 คดี
สุดท้าย 16 ก.ย. ปี 2502 ศาลอุทธรณ์ ตัดสินโทษประหารชีวิต ซีอุย ฐานฆาตกรรมคดีสุดท้ายที่ฆาตกรรมเด็กชายสมบุญเพียงคดีเดียว จาก 6 ศพ จาก 7 คดี ที่เป็นข่าว
คำให้การที่ต่างออกไป
หลังจากซีอุยให้การรับสารภาพในคดีที่กรุงเทพฯ หนังสือพิมพ์รายวันขณะนั้นก็ลงข่าวใส่สีสันกันอย่างสนุก สังคมไทยขณะนั้นรู้จักซีอุยในฉายา “มนุษย์กินคน” ฆาตกรฆ่าแหวะอก ดื่มเลือดสดๆ กินหัวใจเด็ก ภาพลักษณ์นั้นยังคงติดตามซีอุยมาจนถึงทุกวันนี้
แต่เมื่อตรวจสอบไปยังหนังสือพิมพ์เก่าเมื่อ 3 ปีก่อน ซึ่งรายงานข่าวหลังจากคืนเกิดเหตุ คือข่าวของเช้าวันที่ 30 พฤศจิกายน 2497 ก็พบรายละเอียดที่แตกต่างออกไป และพบข้อมูลบางอย่างที่ “อาจจะ” เป็นสาเหตุทำให้ซีอุยต้องสารภาพแบบผิดๆ
เริ่มตั้งแต่จุดที่ลงมือ ตามคำให้การของซีอุยว่า แทงคอเด็กและผ่าเอาหัวใจกับตับ ในเวลาและจุดเดียวกัน ไม่มีการเคลื่อนย้ายเหยื่อ แต่ข่าววันนั้นกลับชี้ร่องรอยของการฆาตกรรมต่างออกไป
“…เจ้าหน้าที่สันนิษฐานว่า ฆาตกรใจโหดคงจะจับแม่หนูน้อยฟาดกับขอบหินชานชลาก่อน แล้วแทงซ้ำ ครั้นแล้วจึงอุ้มศพเด็กเข้าไปชิดกับผนังตึกสถานี จากนั้นก็จัดการเฉือนลูกกระเดือก แล้วควัก ‘เครื่องใน’ ไปหมด พร้อมทั้งตัด ‘ของลับ’ ไปด้วย” ทั้งนี้เนื่องจากพบว่า ริมชานชาลาสถานีมีรอยเลือดหยดเป็นทางไปจนถึงศพระยะห่างประมาณ 3 วา
เรื่องน่าแปลกอีกอย่างตามที่พนักงานสอบสวนว่า “ไม่ได้ถาม แต่ซีอุยบอกเอง และบอกสถานที่ได้ถูกต้อง” ซึ่งที่จริงซีอุยถึงแม้จะย้ายที่อยู่ตลอดเวลา แต่ใช้เวลาในกรุงเทพฯ น้อยที่สุด เมื่อเทียบกับจังหวัดอื่น โดยเฉพาะกรณีนี้ ซีอุยมาอยู่กรุงเทพฯ ก่อนเกิดคดีเพียง 10 วัน แต่กลับระบุชื่อถนน สะพาน และเส้นทางได้อย่างถูกต้อง ซึ่งตลอดบันทึกคำให้การหลายๆ ครั้งเกี่ยวกับสถานที่พำนักพักพิงในคดีซีอุย ก็ชี้ให้เห็นว่าซีอุยอาจจะมาอยู่กรุงเทพฯ ครั้งนี้เพียงครั้งเดียว หรือถ้ามากกว่า 1 ครั้ง ก็เป็นระยะเวลาสั้นๆ ไม่ได้อยู่ประจำเป็นเวลานานๆ
การทวงคืนศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ให้ซีอุย
เมื่อปี 2562 ได้มีแคมเปญรณรงค์บนเว็บไซต์ Change.org ให้นำร่างซีอุยออกจากพิพิธภัณฑ์ศิริราช และคืนสักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ หลังพบว่าคดีสะเทือนขวัญฆ่าควักอกเด็กเมื่อหลายสิบปีก่อนนั้น ซีอุยเป็นเพียงแพะรับบาป และในแคมเปญรณรงค์ดังกล่าวก็มีผู้ลงชื่อมากถึง 11,000 คน
จนในที่สุดร่างของซีอุยก็ถูกนำออกจากพิพิธภัณฑ์คณะแพทยศาสตร์ ศิริราชพยาบาล และปลดป้ายมนุษย์กินคนออกจากร่างของเขา และเรือนจำบางขวางได้ออกประกาศการฌาปณกิจร่างซีอุย พร้อมทั้งเป็นเจ้าภาพในครั้งนี้ด้วย
