ย้อนรอย “ฆาตกรรมซ้ำซ้อน ฆาตกรต่อเนื่อง” จาก บุญเพ็งหีบเหล็ก สู่ “คิด เดอะริปเปอร์”

ฆาตกรต่อเนื่อง หลายคนจะมีพื้นฐานความหลังที่ขมขื่น โดยมากมักจะเป็นผู้ที่ถูกทำร้ายจิตใจอย่างรุนแรง ถูกทารุณกรรม หรือถูกล่วงละเมิดทางเพศ เมื่อครั้งยังเด็ก ซึ่งบ่อยครั้งที่คดีที่ฆาตกรต่อเนื่องก่อมีความเกี่ยวพัน หรือคล้ายคลึงกับเหตุการณ์ที่ตนประสบมาในอดีต นักจิตวิทยาได้ให้ข้อสันนิษฐาน ถึงที่มาของแรงจูงใจในการก่อคดีของฆาตกรต่อเนื่องไว้หลายสมมติฐาน 

ส่วนมากมักเกี่ยวกับการทารุณกรรม และการล่วงละเมิดทางเพศ บางครั้งก็เป็นความอับอายที่ถูกล่วงละเมิดในวัยเด็ก หรือมีความกดดันจากความอดอยาก จากการมีฐานะทางสังคมต้อยต่ำเมื่อโตขึ้น และคดีที่ฆาตกรต่อเนื่องก่อขึ้นนี้ มักจะเป็นการระบายความแค้นส่วนตัว ทำให้ตนเองรู้สึกมีอำนาจในช่วงเวลาที่ลงมือฆ่า

ซึ่งหลังจากนั้นเป็นต้นมา เรื่องราวคดีที่ฆาตกรต่อเนื่องนั้นๆ ก่อขึ้นก็จะเป็นที่รับรู้ของสาธารณชน สร้างความหวาดกลัวไปทั่ว ซึ่งแรงจูงใจของฆาตกรต่อเนื่อง จะแตกต่างกับพวกมือสังหารที่ก่อคดีฆาตกรรมเพื่อผลประโยชน์

นักจิตวิทยาได้ตั้งอีกสมมติฐานที่ว่า ฆาตกรต่อเนื่องเป็นพวกที่ไม่มีพัฒนาการทางอารมณ์ ทำให้กลายเป็นพวกแปลกแยกและถูกปฏิเสธจากสังคมภายนอก เป็นผลทำให้บุคคลเหล่านี้ สามารถก่อคดีได้โดยที่ไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อย และไม่ใช่กรณีของฆาตกรรมอำพราง บางกรณีการถูกเยาะเย้ย หรือกดขี่ทางสังคมก็เป็นอีกเหตุจูงใจหนึ่ง

ฆาตกรต่อเนื่องมักมีความสนใจหรือพยายามที่จะสนใจ ในเรื่องที่เหยื่อชื่นชอบเป็นพิเศษ เช่น การเรียน การแข่งขัน เรื่องเพศ ฯลฯ เมื่อก่อคดีพวกฆาตกรต่อเนื่อง มักจะมีความรู้สึกที่คล้ายกับ กำลังทำการค้นคว้าวิจัยบางสิ่งบางอย่างของนักวิทยาศาสตร์ ซึ่งไม่มีความรู้สึกผิด กับสิ่งที่ตนนำมาทดลองเหมือนกับการนำกบมาชำแหละเพื่อศึกษาโครงสร้าง ฆาตกรต่อเนื่องจะพยายามเข้าใจถึงตัวตนที่แท้จริงของตน ก็เมื่อได้ก่อคดีในแต่ละครั้ง ด้วยการสร้างความเจ็บปวดให้เหยื่อ และประเมินสภาพของศพเมื่อเหยื่อตายไปแล้ว

ฆาตกรต่อเนื่องของประเทศไทย

บุญเพ็งหีบเหล็ก ฆาตกรเหี้ยมในแผ่นดินรัชกาลที่ 6 นักโทษประหารคนสุดท้าย ที่ถูกสังหารโดยการตัดคอ

บุญเพ็งหีบเหล็ก เป็นฉายาของนายบุญเพ็ง ซึ่งเป็นฆาตกรที่เหี้ยมโหดในสมัยรัชกาลที่ 6 บุญเพ็งเกิดในปีขาล ที่เมืองท่าอุเทน มณฑลอุดร (ปัจจุบันเป็นอำเภอ ขึ้นกับจังหวัดนครพนม) บิดาเป็นชาวจีน ส่วนมารดาเป็นลาว (อดีตไทยภาคกลางยังเรียกคนจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือว่า ลาว) บุญเพ็งได้เข้ามาอยู่ในกรุงเทพมหานครตั้งแต่อายุ 5 ขวบ โดยอาศัยอยู่กับตาชื่อสุก และยายชื่อเพียร เดิมนายบุญเพ็งเป็นภิกษุจำพรรษาอยู่ที่วัดแห่งหนึ่งในเมืองนนทบุรี เนื่องจากพระบุญเพ็งเป็นพระที่ลูกศิษย์ส่วนมากเป็นผู้หญิงและร่ำรวยจึงทำให้บุญเพ็งมีความสัมพันธ์ทางเพศกับผู้หญิงเหล่านี้

ต่อมาเกิดโลภมากในทรัพย์จึงได้ฆ่าสีกาที่เป็นเศรษฐินีเจ็ดคน แล้วนำศพยัดใส่หีบเหล็กแล้วถ่วงน้ำทุกครั้ง ผู้คนจึงเรียกเขาว่า บุญเพ็งหีบเหล็ก ต่อมาเขาถูกจับได้และประหารชีวิตที่วัดพลับพลาไชยในที่สุด โดยบุญเพ็งเป็นนักโทษประหารชีวิตคนสุดท้าย ที่ถูกสังหารโดยการตัดคอ (โดยเล่าลือว่าในตอนแรกขณะที่ประหารเพชฌฆาตไม่สามารถตัดคอบุญเพ็งได้เนื่องจากความแก่กล้าในคาถาอาคม) เมื่อวันที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2462 ศพฝังอยู่ที่ป่าช้า และทำพิธีกรรมทางศาสนาที่วัดภาษี เขตวัฒนา ริมคลองแสนแสบ ปัจจุบัน มีศาลบูชาบุญเพ็ง ซึ่งบุคคลในวัดจะเรียกบุญเพ็งว่า “ลุงบุญเพ็ง” และยังเชื่อว่าหีบเหล็กทั้ง 7 ใบนั้นถูกฝังอยู่ใต้ศาลของบุญเพ็งที่วัด

เรื่องราวของบุญเพ็งได้รับการนำมาถ่ายทอดเป็นละครวิทยุหลายครั้ง และสร้างเป็นภาพยนตร์ไทยโดยพยุง พยกุล ในปี พ.ศ. 2510 นำแสดงโดย แมน ธีระพล และ พ.ศ. 2523 นำแสดงโดยสมบัติ เมทะนี และปริศนา ชบาไพร และเป็นภาพยนตร์ซีดี นำแสดงโดย พร้อมพงษ์ นพฤทธิ์, ทัดทรวง มณีจันทร์, มรกต มณีฉาย

ซีอุย มนุษย์กินคน กับตราบาปแพะแห่งคดี

ซีอุย เป็นชื่อของชาวจีนที่ถูกประหารชีวิตฐานฆ่าเด็ก เขาถูกจับกุมฐานฆ่าเด็กชายสมบุญ บุญยกาญจน์ที่จังหวัดระยองในปี 2501 ต่อมาตำรวจสืบสวนจนได้คำรับสารภาพจากซีอุยว่าก่อคดีอีกอย่างน้อย 6 คดีในช่วงปี พ.ศ. 2497–2501 แบ่งเป็นที่ประจวบคีรีขันธ์ 4 คดี กรุงเทพมหานครและนครปฐมแห่งละ 1 คดี ศาลอุทธรณ์ตัดสินประหารชีวิตเฉพาะคดีฆ่าเด็กชายสมบุญ บุญยกาญจน์ อย่างไรก็ดี สื่อมวลชนในขณะนั้นเขียนว่าศพในคดีที่ซีอุยรับสารภาพมีการหั่นศพและอวัยวะภายในหายไป ทำให้มีข่าวว่าซีอุยเป็นมนุษย์กินคน ต่อมาผู้ใหญ่มักขู่เด็กว่า “ซีอุยจะมากินตับ” เพื่อให้อยู่ในโอวาท

ศพของซีอุยถูกเก็บไว้ที่โรงพยาบาลศิริราช ภายในพิพิธภัณฑ์นิติเวชศาสตร์ สงกรานต์ นิยมเสน ซึ่งมีชื่ออย่างไม่เป็นทางการว่า “พิพิธภัณฑ์ซีอุย” มีการนำชีวิตของเขามาสร้างเป็นละครโทรทัศน์รวมถึงภาพยนตร์ในภายหลัง

พ.ศ. 2562 มีกระแสเรียกร้องทางอินเทอร์เน็ตให้มีการนำศพซีอุยออกจากโรงพยาบาลศิริราช เพราะเห็นว่าซีอุยไม่ใช่ฆาตกรตัวจริงของเหยื่อทั้งหมด รวมถึงมี change.org ที่ล่ารายชื่อให้รณรงค์ให้เอาศพออกจากศิริราช กระทั่งวันที่ 2 กรกฎาคมปีเดียวกัน โรงพยาบาลศิริราชได้ประกาศตามหาญาติซีอุยเพื่อหารือเกี่ยวกับการจัดการร่างของซีอุย หากวันที่ 7 สิงหาคมยังไม่มีญาติมาแสดงตัว ทางโรงพยาบาลจะมีสิทธิอันชอบธรรมในการจัดการศพต่อไป

ไอ้หื่นซิกซ์แพก ข่มขืนหญิงชรา ต่อเนื่อง 10 คดีรวด

“ไอ้หื่นซิกซ์แพก” ฆาตกรต่อเนื่อง ก่อเหตุฆ่าข่มขืนหญิงชรา ต่อเนื่อง 10 คดีรวด ในพื้นที่ จังหวัดสมุทรสงคราม สมุทรสาคร และ นครปฐม

สำหรับเหตุฆ่าข่มขืนต่อเนื่องทั้ง 10 คดีนั้น เริ่มตั้งแต่

ติ๊งต่าง  ฆาตกรบ้ากามฆ่าข่มขืน

“นายหนุ่ย หรือติ๊งต่าง” ไม่มีนามสกุล ฆาตกรบ้ากามฆ่าข่มขืน “น้องการ์ตูน” เด็กหญิงวัย 6 ขวบ ทิ้งศพหมกป่ารกร้าง ปากซอยลาซาล ติดสถานีรถไฟฟ้าบีทีเอสแบริ่ง เมื่อวันที่ 6 ธ.ค. 2556 สร้างความสะเทือนใจให้กับสังคมไทยไม่น้อย

• คดีแรก เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 18 ม.ค.51 ในข้อหาอนาจาร ด.ญ.7 ขวบ ที่งานวัด หรืองานบุญปู่เปือยน้อย ต.เปือยน้อย อ.เปือยน้อย จ.ขอนแก่น 
• หลังพ้นคดีเมื่อปี 51 ไอ้หนุ่ยหวนกลับมาก่อเหตุอีกครั้ง เป็นคดีของงานกาชาดจังหวัดเลยคือการลวงข่มขืน ด.ญ.4 ขวบ ในวันที่ 5 ก.พ. 56 ที่งานกาชาด ดอกฝ้าย อ.เมืองเลย 
• 4 ธ.ค. 56 เหตุเกิดที่วัดสีกัน ดอนเมือง กทม. ไอ้หนุ่ยมาตั้งเวทีหมอลำเสร็จแล้วไปซื้อเบียร์ดื่ม เห็น ด.ญ. จึงเข้าไปคุยด้วยแล้วพาเข้าไปในป่า บีบคอจนสลบไป จับถอดเสื้อ ถอดกางเกงแล้วทำอนาจาร โดยใช้ถุงยางอนามัยเพื่อให้หล่อลื่น 
• 5 ธ.ค. 56 เหตุเกิดที่ ตลาดสุขสวัสดิ์ สามแยกบางบอน โดยพา ด.ญ.ออกจากงานแล้วพาเข้าป่าไปลงมือทำอนาจาร ไม่ได้ถอดเสื้อ ถอดแต่กางเกง ไม่ได้บีบคอ ทำอนาจารเสร็จแล้วพาเด็กกลับไปหาพ่อแม่
• 6 ธ.ค. 56 ปากซอยลาซาล สุขุมวิท 105 บางนา กรณี “น้องการ์ตูน” ข่มขืนฆ่ากระทั่งถูกจับได้ ศาลจังหวัดพระโขนง พิพากษาลงโทษ “ประหารชีวิต” แต่จำเลยให้การรับสารภาพลดโทษเหลือแค่ “จำคุกตลอดชีวิต”
• 9 ธ.ค. 56 บ้านโคกอุดม อ.กบินทร์บุรี จ.ปราจีนบุรี พอตั้งเวทีเสร็จ ไอ้หนุ่ยซื้อเบียร์มาดื่ม แล้วเดินออกจากงานมาเห็นเด็ก จึงเข้าไปคุยด้วย พาเข้าไปที่เปลี่ยว แล้วลงมือบีบคอเด็กจนแน่นิ่งไป แล้วถอดกางเกง หลังเสร็จกิจเดินกลับเข้ามาในงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

สมคิด พุ่มพวง  เดอะริปเปอร์เมืองไทย

นายสมคิด พุ่มพวง ฉายา เดอะริปเปอร์ไทย ก่อเหตุสังหาร นางรัศมี (สงวนนามสกุล) อายุ 51 ปี แม่บ้านโรงแรมเสียชีวิตภายในบ้านพักของตนเอง ในหมู่บ้านใหม่ชัยมงคล หมู่ 19 ต.หนองโก อ.กระนวน จ.ขอนแก่น ซึ่งถือเป็นคดีฆาตกรรมต่อเนื่อง เหยื่อรายที่ 6 ของนายสมคิด

• 30 มกราคม 2548 ฆ่า น.ส.วารุณี พิมพะบุตร นักร้องคาเฟ่ เสียชีวิตภายในห้องพัก โรงแรมใน ต.มุกดาหาร อ.เมือง จ.มุกดาหาร
• 4 มิถุนายน 2548 น.ส.ผ่องพรรณ ทรัพย์ชัย หมอนวดแผนโบราณ ตายคาโรงแรมใน ต.สวนดอก อ.เมือง จ.ลำปาง
• 11 มิถุนายน 2548 นางพัชรีย์ อมตนิรันดร์ นักร้องคาเฟ่ ตายในห้องพักโรงแรมชื่อดัง ต.ทับเที่ยง อ.เมือง จ.ตรัง
• 18 มิถุนายน 2548 น.ส.พรตะวัน ปังคะบุตร หมอนวดสาว กดน้ำตายที่โรงแรมใน อ.เมือง จ.อุดรธานี
• 21 มิถุนายน 2548 ฆ่า น.ส.สมปอง พิมพรภิรมย์ ตายในแมนชั่นแห่งหนึ่ง ต.ชุมเห็ด อ.เมือง จ.บุรีรัมย์
• รายล่าสุด ธันวาคม 2562  นางรัศมี มุลิจันทร์ หรือฝ้าย อายุ 51 ปี แม่บ้านโรงแรมแห่งหนึ่ง ถูกฆ่าเปลือยภายในบ้านหลังหนึ่งใน ต.หนองโก อ.กระนวน จ.ขอนแก่น

ฆาตกรต่อเนื่อง คือ บุคคลที่ก่อคดีฆาตกรรมขึ้น โดยมีเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายตั้งแต่ 3 คนขึ้นไป หรือก่อเหตุมาแล้วอย่างน้อย 3 ครั้ง ในช่วงระยะเวลาที่มีชีวิตอยู่ ฆาตกรต่อเนื่องส่วนมาก จะเป็นผู้ที่มีพฤติกรรมที่ตัดขาดจากสังคมภายนอก (Antisocial Personality Disorder) และไม่ได้เป็นบ้า ดูจากภายนอกแล้วจะเหมือนกับคนปกติทั่วไป บางครั้งจะมีเสน่ห์ด้วยซ้ำ