หลอดเลือดแดงใหญ่โป่งพอง ภัยเงียบใกล้ตัว รู้ช้าอาจพรากชีวิตได้ เป็นโรคที่ไม่แสดงอาการ บางครั้งอาจรู้โดยบังเอิญจากการตรวจโรคอื่น
โรคหลอดเลือดแดงใหญ่โป่งพอง เป็นโรคที่พบบ่อยเป็นอันดับสองของอาการผิดปกติจากหลอดเลือดแดง รองลงมาจากโรคหลอดเลือดแดงแข็ง ซึ่งหลอดเลือดแดงเป็นท่อนำเลือดแดง จากหัวใจไปหล่อเลี้ยงอวัยวะต่างๆ ทั่วร่างกาย โดยเริ่มต้นจากบริเวณขั้วหัวใจ ขึ้นไปยังยอดอกแล้วทอดโค้งไปด้านหลัง เคียงข้างกระดูกสันหลังในช่องอก ผ่านกระบังลมเข้าไปยังช่องท้อง ก่อนจะแยกเป็นเป็นแขนงหลอดเลือดที่ไปเลี้ยงขา 2 ข้าง และอวัยวะในอุ้งเชิงกราน เป็นท่อนำเลือดแดงไปหล่อเลี้ยงอวัยวะอื่นๆ ทั่วร่างกาย เช่น หัวใจ สมอง ประสาทไขสันหลัง แขน ขา และอวัยวะในช่องท้อง ได้แก่ ตับ ไต สำไส้ เป็นต้น
อาการของโรค
ในเบื้องต้นโรงนี้จะไม่มีการแสดงอาการใดๆ นอกจากจะพบจากการถ่ายภาพเอกซเรย์ทรวงอก หรือ คลำก้อนเต้นได้ในช่องท้อง สำหรับผู้ป่วยที่มีอาการหลอดเลือดแดงโป่งพอง อาจมีอาการจาก การกดเบียดของหลอดเลือดต่ออวัยวะข้างเคียง เช่น กดหลอดลม ทำให้หายใจลำบาก กดเบียดหลอดอาหาร ทำให้กลืนลำบาก กดเบียดเส้นประสาทที่เลี้ยงกล่องเสียง ทำให้เสียงแหบ เป็นต้น ถ้ามีอาการแน่นอก ปวดหลัง หน้ามืดหมดสติ หรือไอเป็นเลือด อาจบ่งชี้ว่ามีการปริแตกของหลอดเลือดแดงใหญ่
สาเหตุของโรค
โรคหลอดเลือดแดงใหญ่โป่งพอง ส่วนมากจะพบในผู้สูงอายุ และผู้ที่มีความผิดปกติทางพันธุกรรมเช่น กลุ่มอาการ Marfan (ซึ่งจะมีความผิดปกติหลายระบบคือ มีรูปร่างสูงผอม แขนขาและ นิ้วยาว เพดานปากสูง สายตาผิดปกติ มีโรคลิ้นหัวใจรั่วร่วม) มักมีอาการของโรคหลอดเลือดตั้งแต่อายุวัยหนุ่มสาว และยังมีปัจจัยเสี่ยงอื่นๆ เช่น การสูบบุหรี่ ภาวะความดันโลหิตสูง และโรคปอดเรื้อรัง
แนวทางในการรักษา
การรักษาโรคหลอดเลือดแดงโป่งพอง แพทย์จะทำการพิจารณาการผ่าตัดจากอาการของผู้ป่วย และอาการของหลอดเลือดแดง ซึ่งการผ่าตัดหลอดเลือดแดงใหญ่มีอยู่ด้วยกันสองวิธีคือ
1.การผ่าตัดใหญ่แบบเปิด(open surgery) ถือเป็นการผ่าตัดที่เป็นมาตรฐาน โดยผ่าตัดผ่านทางช่องทรวงอก หรือช่องท้อง ขึ้นกับตำแหน่งพยาธิสภาพของหลอดเลือด แล้วใส่หลอดเลือดเทียมทดแทน
2.การผ่าตัดด้วยวิธีการสอดใส่หลอดเลือดเทียมชนิดหุ้มด้วยขดลวด (Stent Graft) ผ่านทางหลอดเลือดแดงที่ขาหนีบเพื่อสอดหลอดเลือดเทียมเข้าไปใส่แทนที่หลอดเลือดแดงใหญ่ที่โป่งพองในช่องอกหรือช่องท้อง เป็นทางเลือกใหม่ ที่เริ่มใช้ในภายหลังเหมาะสำหรับผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูงต่อการผ่าตัดใหญ่ ซึ่งการผ่าตัดวิธีหลังนี้จะมีแผลผ่าตัดขนาดเล็ก ลดอัตราการเสี่ยง และการให้เลือด ผลในระยะสั้นและระยะกลางยังมีประสิทธิภาพดี แต่ต้องติดตามผลระยะยาวต่อไป
การผ่าตัดแต่ละวิธีจะขึ้นกับตำแหน่งพยาธิสภาพของโรค สภาพความแข็งแรงของผู้ป่วย ซึ่งแพทย์จะพิจารณาและประเมินเพื่อให้ผู้ป่วยได้ทราบและร่วมในการวางแผนการรักษาที่เหมาะสมต่อไป
ข้อมูลจาก : คณะแพทยศาสตร์ศริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล และ โรงพยาบาลจุฬารัตน์ 3 อินเตอร์
ข่าวที่น่าสนใจ
ไก่ดิบ เมนูต้องห้าม! เสี่ยงอาหารเป็นพิษ อันตรายกว่าที่คิด ชิมแค่นิดก็มีผล
ระวังภัยเงียบ! หมอ เตือน “โรคกระดูกคอ” ยุค New Normal
ทะเลสองห้อง ไม่มีพญานาค ไม่มีเมืองบาดาล นักดำน้ำตายด้วย โรคน้ำหนีบ พญานาคไม่เกี่ยว
